QUARANTINE BLOG 4

may nadiscover akong kanta. nadurog ako. eto siguro ang kanta ko for the quarantine period. 

ewan. eto siguro yung feeling nung 'ewan'. yung level nung uncertainty grabe noh? E-W-A-N. makakalabas ka pa ba? ewan. magiging okay pa ba? ewan. makakakuha ka bang ayuda? ewan. buhay ka pa ba next month? ewan. anong araw ngayon? ewan. nakakatulog ka pa ba? ewan. isang malaking ewan. ang bigat noh? 

alam mo yung feeling na sinipa ka sa sikmura? tas hindi ka makahinga? ganun. ganun na ganun yung feeling. yung kahit anong hinga mo, hindi ka pa rin makahinga? ganun na ganun. parang gumalaw yung lahat ng meron sayo. ang ewan di ba?

on the other note, may napulot akong anime sa netflix. Asobi Asobase. mababaw siya at nakakatawa for an anime. kahit papano medyo nadederail yung thoughts ko. pero may weird talaga na pag may something positive talaga, may susunod na negative. Newton Law of Attraction ata? ewan. 

bumili ako ng gamot ko recently. tas out of stock. nagsorry ng sobra yung ate at sinabing bumalik ako bukas kasi sure meron na silang stock. nakita ko sa mata ni ate yung sincerity na nagsosorry siya. tas bigla ako naawa sa sarili ko. nakakatrigger yung mga ganyang small moments. kasi syempre, alam niya anong gamot binibili mo. tas malamang alam niya para san. tas out of stock. tas magpapanic siya. pero hindi naman niya fault. tas may look talaga everytime. which okay lang naman e yun eh. nakakaawa lang bigla ng konte. or hindi konte ewan.

in line with that, as much possible ayoko nagpapafoot spa or massage. well apart na ayoko hinahawakhawakan in general, ayoko tinatanong ng mga nangingialam na ate na nagsosmall talk kung san ko nakuha yung sugat na to blah blah. but again, i guess hindi na yun mangyayari? bilang nakakulong nga and all? ewan.

isang malaking ewan.

yoko na puta yan ewan.

QUARANTINE BLOG 3

ilang araw na ba? sa totoo lang hindi ko alam ilang araw na tong quarantine na to. pakiramdam ko, isa lang siyang mahabang mahabang araw na hindi natatapos. parang limbo. ganito siguro pakiramdam ng nasa limbo. baka sumabog na pala ang mundo tas limbo na to. ewan.

simula nung nagkaroon ako ng chronic pain, medyo nagets ko kung bakit nagreresort yung iba sa alcoholism or drugs. tempting, yes. gets ko yung point na para mastop man lang kahit saglit? pero gets ko din na magiging malala lang din naman? iba ang motivation ng pain. both physical at emotional pain. marami kang nagagawa or magagawa. pero pano pag combo ang physical at emotional? pwede na ba maging borderline alcoholic nun? joke lang.

at dahil nasa mahabang limbo-mode time tayo, inooverthink ko ang 'what-ifs'. which is sobrang pangit na pakiramdam at definitely bawal gawin. pero as if naman may switch ako sa batok to stop. isa sa mga trail ng 'what-ifs' na yun is ang obvious na what if magkaron ako ng virus na to. dahil magiging isolated ka sa lahat, magiging mahirap magpaalam sa mga tao. at sure ako na pag nagkavirus ako, hindi ako magsusurvive. as if naman ang healthy ko as a person. ang frustrating ng feeling ng ganun. yung sure ka walang kwenta katawan mo. parang sa zombie apocalypse, kung biglang bumangon ang mga patay, sure akong within first 5 min mamamatay na ako. 

nagstop na ako maging consciously manuod or magbasa ng news. hindi siya maganda sa limbo life. maiinis ka sa katangahan ng mga tao. parang magkaiba ba tayo ng pinapanuod? so wag na lang manuod at all. kung may umabot na news sa akin, its either nahagip ko habang nanunuod ng news nanay ko or sinabi sa akin diretcho.

'i miss you' isa pa tong napaka heavy na statement. hindi eto yung 'i miss you guys' moments na sinasabi mo sa friends mo on a random gathering. iba yung impact nung 'i miss you so much' tas wala ka na magawa kasi yun na yung totoo eh. missing someone na medyo painful na? gets mo ba? yung sa sobrang i miss you so much medyo hindi na matino ang effect? may emotional pain na? so pano ba dapat? i miss you then tears? or i miss you tas takbo? or i will miss you tas yun na yun.

ewan.

hindi nakaka 'okay' quarantine.

or mas nakakapigil maging 'okay'.

sorry sa mga makakabasa alam ko ang labo ng mga blogs na to. pero ingat pa rin kayo sa virus.