12:46 AM Drunk Ramblings

From future nyabachoi: sa araw na to (12/16/2017) pumunta ako sa blog ko at nakakita ng draft na post, which is etong post sa baba na dated (11/25/2017). I am happy to say na tanga ang drunk mode ko --Save ang pinindot instead of Publish. So future nyabs, will click Publish. Wala naman self incriminating so go.

Yes. Aware ako. Sunod sunod ang post ko. Pake niyo, blog ko to. Joke lang. Pero ayaw niyo nun? Consistency? Plus, sino na lang ba ang naiwan dito? Lima na lang ata tayong gumagamit ng Blogger?

Anyway, yes, I am drunk. Fine, not drunk. Tipsy. 

Let me explain.

Yung kapatid ko na nasa Japan na, nagiwan ng madaming Whiskey/Whisky sa akin. And yes, Whiskey/Whisky enthusiast siya. Medyo recent found passion niya yun. I think. Anyway ulit, dahil medyo may certain sadness and sabado ko ngayon, why not drown (drown is used in this sentence na very dramatic) myself to sleep. Hindi naman sa namiss ko ang millennial state of mind, gusto ko lang ng stupid decisions such as, blogging while drinking. 

Anyway ulit 2, inunumerical ko ang thoughts ko para hindi ako maguluhan.

Btw, ang iniinom ko ay Singleton na 12 years old. Yes, mahal to. Hindi naman ako bumili. Nope, hindi ko nafifeel ang difference ng years at kung ano mang barrel ang ginamit sa kanila. For me, parepareho lang sila na emperador na sinusuka ko nung college.

1. Habang nagboblog ako at nagpapakalasing, nakikinig ako ng vlog ng some random travel blogger. In this case, si Mina Oh. Nasa Korea siya at kumakain ng Bibimbap. Wala akong nagegets sa pinagsasabi niya maliban sa nasa some random market siya.

2. Nakakatawa kasi sabi ko sa sarili ko kanina, mali ata na nagboblog ako while tipsy kasi mamaya anong sabihin ko. Pero ayaw niyo nun? Raw emotion. Speaking of raw emotion, sorry at medyo flooding ako ng whatever kaartehan na poems. Sorry not so sorry. To be honest, sa poems ko narerelease ang pent up emotions na never ko naman maririnig sa bibig ko in waking life. So have at you. Isama mo na din ang fact na gusto ko talaga maging someone na leading to arts. Nung pumasa ako sa CFAD ng UST, sinabihan ako ng nanay ko na walang pera dun. Hence napunta ako sa degree na maliban sa hindi ko nagamit, hindi ako natuwa. Pero wala naman akong pinagsisihan. Ano pa magagawa ko?

3. May weird feeling ako na mamamatay ako ng at a tender age of 50 of less. Wala lang. Regardless of cause. Naisip ko, kung mamamatay ako, kelangan ko ihabilin sa someone ang mga notebooks ko. Maliban sa self incriminating yun, baka maging Van Gogh eventually. Hmmm.

4. Dinner ko ay tatlong pirasong hotdog. Naappreciate ko naman.

5. May weird urge ako na mag try ng hard drugs. Aware ako sa tokhang, yes. Pero parang gusto ko magbook ng hotel room at magpasama para bantayan ako just to try the hard drugs. Gusto ko kasi mafeel ang euphoria feeling. Although aware naman ako na bawal. Hindi ko naman sianasabi na gagawin ko. Urge lang naman. Plus, sa panahon ngayon, san ka nga naman makakakuha without the fact na baka mabaril ka somewhere. Pero oo may urge naman. Hm.

6. Ok, nagpause ako. 1:27 AM na.

7. Nanaginip ako kagabi ng centipede. Or millipede? Hindi ko na chineck kung anong meaning. Basta hindi naman ako kinagat or something.

8. I was told recently that my life is poetic which is kinda sad but true all the same.

9. Nasa point na tayo na wala nang point ang pinagsasabi ko. Maliban sa namamanhid na ang half ng dila ko, naniniwala ako na wala din naman magwoworry. I mean pwede ako magsulat dito ng mahabang leron leron sinta na walang magtataka or magtatanong. Or, malaking chance na mostly hindi aabot sa point na to. Pero kelangan niyo tandaan, second to the last ay usually ay clincher part. Dito usually sinasabi ang hindi nasasabi. Kumbaga sa joke, punchline before ng closing. Ewan. Walang sense.

10. Anyway, madami pa akong gusto sabihin. End point is, masakit na ulo ko.

10:19 AM - Untitled III

Dapat talaga magboblog ako ng random stuff e kaso nasa writing zone ako bilang nasa dark side of the brain ako kamakailan lang. Promise last na to. Pero promises are meant to be broken. Joke lang.

Two finger spaces
From the lower part of your sternum
You should find a space there

One quick swing
Up and down
No hesitation

Do not forget to breathe
Do not forget to write a letter

One quick swing
Up then down
No hesitation

Do not forget to close your eyes
Do not forget her face

You should find a space there
Fill it with tears
Fill it with blood

Do not hesitate.

11:51 PM - Untiltled II

and when the last part of the messages comes in
i watched the blinking cursor for a whole minute
pulsating like morse code of whispers

and when the time changed to the next minute
i imagined you waiting at the other end
waiting for the time to change too

and at the 5th minute, i finally broke my count
i felt a wave of loneliness and anger turned to hurt
closing my eyes as my screen finally faded to black

2:53 AM - Untitled I

dig my fingers
on my skin
in my mind
like reading

thousands of unsent letters
of unrealistic expectations

wishes of tears from
skies above
and broken hearts

dreams of tomorrow
staring through
the bluest of blues

of dreams that will
never come true

2:35 am Random Ramblings

1. Pamisan, nahuhuli ko sarili ko na nahuhuli ang sarili na nakangiti. Hindi ko maexplain bakit nangyayari. Either seldom mangyari or ganun ako kaconscious sa pagngiti. In other words, medyo nagegets ko si Kanye West. May nakausap/nakakausap ako about smiling and pagiging happy which they said na baka dahil may konting guilt or worthiness reasons. Wala lang, nashare ko lang kasi nangyari recently while watching livestream ng whatever game.

2. Paminsan, tinatanong ko sarili ko kung may nakakaremember ba ng mga kwento ko or mga moments involving me kung pano ko maretain ang mga bagay bagay. For some weird reason, retentive ako sa mga nangyari before. Inisip ko lang kung may nakakaretain din ba na iba. No, hindi to synonymous sa kung may nakakaalala ba sa akin. Iba yun.

3. Paminsan, naiisip ko talaga magblog. Kasi almost sure ako na konti na lang talaga ang active sa blog. Plus, hindi ko to namomonetize bilang for some arte ni google, nadeny account ko. E kelan pa ba to? 2005? 2007? Anyway, actually, scratch that, madalas ko maisip magblog. Parang kunwari unrequited person lang. One way listener. Unloading area, ganyan. E kaso, life happens. As much I would want to unload, nauunahan ng adulting.

4. Paminsan, gusto ko pumunta sa casino alone. Like randomly lang. May weird gut feel ako na mananalo ako or something. Parang tutal magisa ka at may sadness aura dahil magisa ka, baka maging maswerte ako in terms of casino luck. Dapat gagawin ko to recently. Kaso, dahil sa Resorts World thing, natakot ako. Kasi what if sa sobrang malas ko, mataon na ang alone adventure ko sa casino ay ang panahon na may magnanakaw? So pati ba naman sa death magisa ako?

5. Paminsan, naalala ko na shoulders ang edges ng unan. Try niyo. Pikit kayo then hawakan niyo. Wala lang.

6. Paminsan, pag mainit, like tonight, nakikinig ako youtube ng bagyo video. I know sobrang bad, pero winiwish ko din paminsan na may bagyo. May certain weird gloomy conforting feeling lang ang bagyo slash grey skies.

7. Paminsan, kinakausap ko ang aso na parang tao. Paminsan lang naman. Tas sasabihin ko sa dulo na "Onga pala hindi ko kayo naturuan mag tagalog". Pero, paminsan masaya din magshare sa aso ng emotions. Kasi wala silang magets at nirereply. Or baka gets nila? Joke lang hindi nila gets yan.

Pero,

Paminsan lang naman lahat ng yan.

At paminsan nageend ang list sa number 7. Odd number. Odd kasi iba? Or odd kasi hindi even? Labo.

Osha.

-nyabach0i

LESS THAN THREE pt 3

...<3

OKAY FINE, TAMA NA MUNA SA EMOTERANG POSTS

E kasi nga naman, bigay niyo na.

Kung hindi niyo alam (well malalaman niyo na kasi hindi naman ako nagpapapigil sa pagkwento), madami akong random written poems and echos sa iba't ibang lugar. Sa ilalim ng unan may notebook ako, sa work table, sa Notes ng phone ko, sa random resibo, sa likod ng random notebook, sa gitna ng sketchpad, and so on. Hindi ako nagpapapigil kung may maisip akong chenez. Kaya ibigay niyo na.

In relation to that, paminsan hindi din masaya. Kasi napopollute ang utak ko. Hindi kaya masaya na imbes tulog ko na lang e kelangan ko pa isulat ang random keme sa utak ko. Or hindi rin masaya na kelangan ko mag rethink at rewrite kasi kelangan ko pa ng metaphor over a metaphor para ako mismo hindi ko maalala kung bakit ko sinulat yun in the first place (wuht?).

Kaya again, ibigay niyo na.

Pero eto tayo, nagbabalik. Namiss ko lang ang randomness ng utak. Walang flow na parang kepayla kong 2nd day ang flow (TMI). Kelangan din maging random para hindi naman maging emotionally draining for me ang blog ko, charot.

EQ DIAPER.

Nope, not the actual diapers. Pero naisip niyo ba minsan kung bakit EQ ang tawag sa diaper na yan? And oo, ginoogle ko na. Wala. Walang sagot. Maliban sa mga review na nabasa ko na wag gamitin daw kasi naglileak ang mga sumpa sa gilid keme, wala akong nakuha ng meaning ng E at Q ng EQ diaper.

Pero sige, i-assume natin na Emotional Quotient ang meaning niyan. Iniisip ko kung may connection ba sa mga bata or sa diaper ang EQ per se. Well I guess, in a way, kung najebs ka nga naman in public at na shame ka, masisira ang EQ mo. So kelangan mo ng EQ diaper para hindi kamahumiliate publicly pag nag number 1 or 2. 

Pero sige, todo pa natin. Relate na natin sa Psychology which is number 1 criteria for judging ng EQ ay Self-awareness. So kung kilalang kilala mo na ang sarili mo daw, mataas ang EQ mo. Then Self-regulation, also known as Self-control. Dahil kilala mo na sarili mo, kaya mo pigilan or i-control sarili mo within realms of right and wrong with a pinch of conscience and stuff. Mataas daw EQ mo. So, kung aware ka na jejebs ka at nacontrol mo na maijebs sa diaper, mataas EQ mo. Hence, EQ diaper. Galing di ba.

Pero bakit nga ba tayo nagsasayang ng oras para sa EQ diaper topic? Ang ibig sabihin ko lang, mas maraming adult na dapat hanggang ngayon nag eEQ diaper pa din. Taas taasan naman ang EQ.

LIFE.

Putangina nitong movie na to as in. AS. IN. Taena niyong lahat. <Spoiler alert> Walang naiwan amputa. Wala. Tegibomb. Tegilyn Mercado. Tegi Halliwell. Tegisaurus Rex. Maliban sa galit sa starfish ang writer-creator ng movie na to, galit siya kay Ryan Reynolds. Iaassume ko na lang na napadaan si Ryan sa daan ng pinagshootingan at wala siyang magawa kaya sumali siya for 15 min sa movie. 

"Oi Rye! Busy ka? Sakto may extra kaming Astronaut costume, sali ka na! Lalagay ka namin una sa credits kay Jake promise!"

Is how I assume the conversation went. Accuracy 100%. Andun ako eh, chos.

Panuodin niyo to kung gusto niyo mainis sa buhay at mafrustrate at malungkot ng sabay sabay. Lumabas ako ng sinehan na emotionally comatosed. As in hindi ko alam ang feelings at ang concept nito. Kinailangan kong mag Ctrl+Alt+del via food and coffee.

INTERVIEW.

Naalala ko na bakit ako mediocre nung college. Mahirap kasi ang sobrang magaling. Pag magaling ka, mas madaming responsibility kasi nga challenge yourself daw. Alam namin na kaya mo blah blah. It will maximize your potential ika nga. Sinadya kong maging mediocre nung college maliban sa rebellious stage ay dahil ayokong mahirapan in general. Pero ha, modesty aside, kaya ko naman maging none mediocre. Vivid pa sa utak ko na everytime pabagsak na ang grades ko at kelangan ko ipasa ang last long exam, nahahighest ko naman para wag bumagsak. True enough, hindi naman ako bumagsak nung college. Pero point is, eto. May interview ako work related recently. Narealize ko lang na dahil kinarir ko ang career, mas nahihirapan ako. Tapos pag nakikita ko ang iba na more Youtube or more nganga sa work, nakakainggit. Parepareho naman kaming nasuswelduhan every month. Wala lang. Kalagitnaan ng interview, nag click ang switch ko sa utak na "AH, KAYA AKO MEDIOCRE DATI!"

Yun lang naman. Share ko lang. #adulting

Todo na yan. Next week ulit try ko.

-nyabach0i

11:12 PM - Recurrence

I have this recurring dream

A flying kite tied to a rock

Across a riverbend

And when the day turns to night

Untwinkling stars starts falling

One by one by one

As I whisper wishes on each one

I have been searching for meaning

Of each and every detail

All seems to give definition

Of wishes as far as the stars

And will never be true

As my kite slowly falls down

I whisper one last wish

-M

1:12 AM - To The Book I Will Never Write

Reliving that night in loops.
Where nothing happens.
And see dancing red robes.
Feeling cold hair on my skin.
Resting head on my hips.
In waking up with resting hand.
On mine.
This night.
In infinite loops.
Where nothing ever happens.

-M