Walang Title

Wrap lang ng emotions and stuff happened. Lam mo na, mga ganyang 10 min blog post lang. Bilang gusto ko ng ibang tinitignan na non-work.

So.

Etong lecheng tuhod ko nagdecide siyang bumigay. Una right knee lang. Matagal ko na to nafeel pero ako kasi yung type na mataas ang pain tolerance (or slightly keri lang ang physical pain due to many events, haha). Dineadma ko. So dahil nag over compensate "daw" ang left knee ko, pareho na sila masakit. One Monday, narandom isip ko, why not gamitin ang HMO card at magpatingin. So eto, may punit daw somewhere like a very athletic person. I-R-O-N-Y. DO not ask me what happened sa tuhod ko. Basta nangyari.

Tapos.

May mga times talaga na nakakatawa at nakaawa na nagseself trigger ka ng bagay bagay. Wala lang. Narealize ko lang. May specific kasi akong Tumblr hashtags? discussions? tags? kung ano man ang tawag sa thing ng Tumblr na finafollow para lang magself trigger. Wala lang.

Paminsan.

Nagpoprogress siya to Youtube para mas matrigger ako. Hindi ko rin gets paminsan. AT hindi niyo rin gets to. Lets leave it at Porn. Yes, Porn ang nagpapatrigger sa akin. Sorry.

Which.

Dapat itigil ko na kasi hindi nakakabuti sa tao ang Porn. #notoporn

And.

To end this short blog post, dagdag ko din ang I think tao ka lang when you feel frustrated over something. Well, pwede mo siyang gawing leverage para i-push ang sarili mo. Wala lang. Naisip ko lang na madami akong pwedeng ibigay, an arm, a knee (lol, reference), both knees or what have you. Then hindi pa rin enough. OR you do not know if its enough. Wala lang ulit. Reference back, this is maybe why I watch #notoporn. Pero, pero, pero, we will make this as a leverage. One day, I WILL give my knee (or both) and maybe an arm. Or even my writing hand.

Ang labo noh?

Nalabuan din ako.

Osha.

Baboo.

-nyabach0i